Langzaamaan gaat het een beetje beter met me.
Het is lang geleden dat ik zo ziek was.
Nog steeds voel ik me slapjes en snel moe en
de hoestbuien nemen wel af, maar zijn nog niet verdwenen.
Maandag moesten we met Thibault naar Leuven.
We hadden een afspraak met de chirurg die de
deep brain stimulator gaat plaatsen.
Op 21 maart is het zo ver, dan worden er 2 stimulators in
zijn hersenen geplaatst en van daaruit gaan 2 draadjes
onderhuids achter zijn oor tot in zijn buik, waar
een soort pacemaker geplaatst wordt.
Dit alles zou er voor moeten zorgen dat hij minder
epilepsieaanvallen zou krijgen.
Resultaat heeft men meestal pas na 1 jaar, na 2 jaar nog meer
en na 5 jaar nog meer resultaat.
Men ziet altijd verbetering en geen achteruitgang.
Laat ons hopen dat we een goed resultaat hebben en dat
Thibault met de tijd minder medicatie kan nemen.
Ondertussen moeten we vanaf nu ook een dagboek bijhouden
met daarin hoeveel aanvallen en welke types.
Gisteren mocht ik er al 2 noteren....
's morgens een lichte aanval en rond 18 u was hij in slaap
gevallen en deed hij weer een zware aanval :-(
Ik ben daarna maar een tijdje bij hem op bed blijven zitten.
Ik had nog mooie wol liggen om kussens te breien.
Daar ben ik dan maar aan begonnen en vanmorgen heb ik
het terug afgetrokken, omdat er volgens mij een fout
in zat :-)
Dat doet me dan weer denken
aan mijn Moemoe (overgrootmoeder), die
breide altijd en als het af was, dan trok ze het terug uit,
omdat ze het niet goed vond :-) :-)
Eigenlijk ligt er al een paar weken een project te wachten
om met de naaimachine te doen, maar daar voel
ik me nog niet goed genoeg voor.
Ondertussen ben ik wel terug aan de slag met mijn
Stonefield.
Dit kan ik al rustend op de bank doen ;-)
Eigenlijk is het de schuld van Peggy, die me via messenger
bestookte met berichtjes....
Ze zag er tegenop om het konijn te maken, dus heb
ik het mijne gelijktijdig gemaakt met haar.
En toen was ik terug vertrokken....
En daarna volgde de deze nog....
En de deze......
En de deze....
Ik heb de smaak weer te pakken!!!
Misschien geraakt hij toch nog af!!!
Met dank aan Peggy, natuurlijk ;-)
Fijne dag,
Martine